allah yengemden razı olsun.abimin evini değiştirdi.
eve girdiği an erken gelsin geç gelsin,
annem "nerde kaldın oğlum", babam "bugün kartının limitini aşmışsın ne yaptın",
küçük abim "nerdesin sen ya" herkes tepesine çullanırdı sorguya çekerdi.
sonra babaannem devreye girer "kuzum yemekte şu var bu var senin istediğin bir şey varsa hemen onu da yapalım" diye severken boğardı.
dedem güya sessiz otorite en büyük golü o atardı "elini yüzünü yıka gel öyle konuşalım senle".
anaaa abimin bittiği an.
dedem her allah'ın günü ikinci cihan harbi, inönü menderes, kıbrıs çıkarma harekatı, 80 ihtilali, aysel bataklı damın kızı, sophia loren'in filmleri,hatay'ın kurtuluşu,yahudi soykırımı, gençliğindeki amerika avrupa maceraları, kutupları erimeden görmesi,osmanlı kuruluş, gelişme, çökme dönemi, günümüz ekonomisi, değişen coğrafyalar, komplo teorileri, bigbang, allah'ın 7 günde yarattığını 70 yılda anlatabilme kritiği ne dersen hepsi var.
zavallı abim bininci kez dinleyeceklerine çağırılırdı.hiç te hayır demezdi.
sıra bana gelince ben zaten soru soracak seviyede olamadığımdan daha çok abime cevap vermek zorunda kalırdım.
"bilgisayarıma ne yaptın yine, odama girmişsin neyimi aldın? " (soruya bak ya adam girdiğimden o kadar emin ama neyini aldığımı anlayamacak kadar dağınık)
evlendiği gün düğününde en çok abimle ikimiz oynadık.
o kurtuldum diye, ben odası bana kaldı diye.
büyük balkonlu,büyük dolaplı,duvarları kitaplıklı, kurulu oyun konsolu, müzik sistemli, sadece yarış pisti elsik olan benim odanın iki katı büyüklükte at koşturduğum oda.
dünya tatlısı yeğenlerim enbüyük hediyesi abimin bize.
evlendi kurtuldu.
tabii bu kısa sürdü
bizimkiler neredeyse her gün evinde.
şimdi bizim kafa rahat.
eve ne zaman gitsem bizimkiler nerede desem cevap klasik;
"abimlerde".
