bir kaç sene önce ilk 10 dakikasını izledikten sonra "haaa, bi dakka lan benim bunu gerçekten sağlam bir kafayla izlemem gerek" diyerek kapattığım ve yıllar sonra geçen gün izlemeye karar verdiğim sağlam bir filmdir efendim.
vermek istediği anafikir herkes eşit herkes özgürden ziyade, son zamanlarda (son 10 yıldır) iyice oturmaya ve üzerine filmler yapılmaya başlanan "sonsuz tekrar"dır.
yani, insanın evrende birkaç defa farklı formlarda ve zamanlarda yeniden yaşaması, her yaşamında bir sonrakinin temellerini oluşturması ve her defasında bir öncekinden izler taşıması gibi bir fikir var. neden yaşadığımız veya neden hayatımızı olabildiğince daha iyi yapmamız gerektiği fikrinin mantıksal bir tabana oturtma çabası mevcut. yaşam sonrasına dair boşukların "cenneti bir kapı olarak görüyorum, bir hayattan diğerine açılan kapıdır cennet" gibi cümlelerle doldurulduğunu görüyoruz. benzer yapıtlardaki dejavu veya "ben seni sanki tanıyor gibiyim" muhabbeti de yine sonsuz tekrarın bir parçası olarak açıklanmış.
benzer anafikir matrix, battlestar galactica serilerinde görülebilir.
nietszche'yi sevmem ama o şeytani zihninden çıkan hiçbir şey boşa değildi birader...
