size 'bir şizofren nasıl hisseder'i anlatamam yada aklından neler geçer vs. ama yakını olmayı anlatabilirim.
eğer bir şizofren sizin çok yakınınız ise onun ilk önce sizden uzaklaşmasına şahit olursunuz. böyle yanınızdayken yoktur. buna alışmak epey zor. seslenirsiniz duymaz. böyle çığlık atıp, omuzlarından sarsıp kendine (!) getiresiniz gelir. yapmayın. o zaten kafasının içindeki dünyada yeterince deprem yaşıyor. dışarıdan bir depreme ihtiyacı yok. şayet yaparsanız da kızar size. aşırı bir kızma olur bu. onu katil, sizi ise maktül yapacak bir öfke nöbetine altın yaldızlı davetiye çıkarabilirsiniz.
bazen ise son derece canlı, hayata karışmış, hastalığından önceki dönemlerine dönmüş bir insanla karşılaşırsınız. tam böyle 'o durağan haline alıştım' dediğiniz anda olur bu. sevinçten boyuna sarılıp 'biliyordum geri döneceğini beni tek başıma burada böylece bırakıp gitmeyeceğini biliyordum' diyesiniz gelir. demeyin. geçici bir durum bu. belki 10 dakika sonra bile o sinir bozucu sakin haline geri dönebilir.
alkol, sigara, uyuşturucu gibi bağımlılık yapan şeylerden * uzak tutun. hiç bir şeye bağlanmamalı. hatta mümkünse aşık bile olmasın. aşık olduğu kişiden karşılık görse de görmese de acılı olacak bu. (özellikle bu kısım tecrübeye tabi)
ne kadar zeki olabileceklerine akıl bile erdiremezsiniz. zaten genellikle ya 'aşırı zeka'dan ya da genetik yollardan geçiyor bu meret. beynin ne derece kusursuz olduğunu da, her kusursuzluğun mükemmel olmadığını da bu hastalıkla öğrenirsiniz.
tedavisi var gibi yoktur. ilaç verilir ama ilaçlarda bastırmaktan ve durdurmaya çabalamaktan başka hiç bir şeye yaramaz.
