kendini kandırmaya bile insan gocunur iken, yalan söylemeyi alışkanlık haline getirmek kötü bir şeydir tabii ki. gerçekten insan, hiç bir konuda en ufak dahi yalan söylemese, yalan söylemeyi beceremediği için hiç buna yanaşmasa; hayat çekilmez mi olur, yoksa hakikat ile , ben buyum işte, vicdanımın rahatlığı ile , bir gün teker teker, doğrular ne getiriyor insana diye, insanlar bana gelecek düşüncesi, örnek olacağım düşüncesi midir. hayalcilik bile olsa ikincisi. en azından doğruluk uğurunda, yol almayı istemek bile, bir çaba göstergesidir. bu çaba bile vicdana su serper.
