Gecenin 3'ü. Sabaha karşı mavi ege treni gelecek Balıkesir garına. Burada çabuk bitiyor hayat. Emekliliğine çok az kalan gişe memuru sabah olsa da gitsem derdinde. Kimsecik yok salonda. Kocaman bir saat dışında ses çıkmıyor. Rayların üzerinden bir iki kedi köpek geçiyor belki. Belki bizi izleyen takvimler var gar tarihinde. Bilemiyorum. Bildiğim tek şey dudaklarından öptüğüm kadının artık olmayacak olması. Öpüyorum. Saat 3'ü 5 geçiyor. Sevişelim mi ? Sevişiyoruz ya! Öyle değil sevişelim işte. Rayların üzerinden yürüyoruz. Uykumuz paramparça. Geri geliyoruz saat 4. Bir kez daha öpüyorum. Ayrılıyoruz.
