Hayatı çok takmayarak.
Bakıyorsun bazen amacın yok, bir hedefin yok. Her gün işe git gel. Okul okumamışsın. Geçmişe baktığında ise hep olumsuzluk ve başarısızlık ve bir şeyleri yarıda bırakmışlık...
bir insanı, başladığın bir kursu, bir resmi, okulu, işi her şey yarıda kalmış hiçbiri tamamlanmış. Neden yarıda kaldığı ise muamma.
Aslında en büyük bahane ise kendimiziz. Biraz özgüven eksikliği biraz aileden ve ya çevrenden yeterli desteği görememekle birlikte dakikasına kırılan heves. Bunlar hep mutsuzluk.
Mutluluk ise etrafa gülücükler saçmak, küçük bir çocuk sevmek, sevdiğin şeyi sonuna kadar yapmak, inanmak, aşık olmak, anneye bir çiçek almak...
Mutluluk aslında küçük şeylerden büyük ve güzel anlam çıkarmak, bardağın dolu tarafından bakmak.
