Böyle insanları bir türlü anlayamamışımdır. Mideden midir? Mutluluktan mı? Bilinmez.
Şahsen ben uyandıktan sonra, bırakın kahvaltı yapmayı, ilk yarım saat hayatı sorguluyorum. Biz neyiz?, nerden geldik?, neden erken kalkıyoruz?, amacımız ne? Bu sorularla geçiyor.
Sonra, afyon patlaması adına bir sigara yakıyorum. Kahvaltı hazırsa bir iki lokma birşey atıştırırm, yoksa zaten zahmete girip hazırlamadan çıkarım.
Ama sabahın köründe kalkıp, bir de özene bezene kahvaltı hazırlayım yiyen insanlara imreniyorum.
Heralde bu kişiler, yastığa başını koyar koymaz uyuyan kişiler.
