Kâlbin ışıksız olduğu her gündüz gece,
Gözyaşımın düştüğü her toprak hüzün çiçekleri.
Dilime ulaştıramadığım boynu bükük her hece,
Yankılatır tüm gece, hıçkırık sesleri.
Bir nehir akar nazlıca, kirpiklerimin kıyısında,
Bir rüzgâr okşar penceremi belki, bu sonbaharda,
Ve soğuk odamın sessizliğinin tam ortasında,
Gözyaşımın düştüğü her toprak hüzün çiçekleri.
