kasvetli sonbahar insanıdır. her yerde sararmış yapraklar vardır. otobüsüne biner kulaklığını takar başını cama yaslar. muhtemelen amatör slow bir parça çalmaktadır. içi acır çünkü bir ayrılık daha vardır hayatında. bir daha sevmeyecekti. söz vermişti. belki de herkesin dünyada sonsuz aşkı tadamayacağını düşünüp kendini avutacaktı. sonra gülümsedi. hava bulutluydu. eskiden böyle havalarda dışarı çıkarlardı. sağanak yağmurun altında sıcacık sohbet ederlerdi. otobüsün hareket edmesiyle birlikte bir şimşek çaktı. ve bir sağanak. suratındaki aptal gülümseme bir anda kayboldu. dudakları titredi gözleri doldu. şu anda mezarının sular içinde kaldığını düşündü.
su çamur yarım metre toprak ve bir ceset. alt alta. gözlerini yumduğu sırada gözlerinden bir damla yaş aktı. ve eski güzel hatıraları gözlerinde canlandırmaya çalıştı. tebessüm içinde eski hatıralarda kayboldu...
