çocuk eğitimi başlığı mevcut ama yazacaklarım türkiye'de çocuk eğitimine has özellikler olduğundan bu başlıkta değerlendirilmesi gerekti.
geçenlerde bir psikolog türkiye'de çok sayıda küçüklükte aldığı yanlış eğitimden dolayı mutsuz olan yetişkin bulunduğunu söyleyince türkiye'de çocuk olmak başlığı aklıma düştü.
çocukluk, dünyayı tanımaya çalışmak, insanlar tanıyıp, yaşamın farkına varılmaya çalışılan zamanlar. bu hayatın en önemli anlarında karşılaşılan her tavır, her hareket eğitimin bir parçası iken türk ebeveynlerinin türkiye'de ki çocukları farklı bölgelerde yaşayan çocuklardan ayırmasına neden olan yanlışları:
1- çocuk istediği bir şey alınmadığından ötürü ağlıyorsa bir tane daha vur, olmadı sürükleyerek oradan uzaklaştır.
2-çocuğun düşüncelerini önemseme, sorularına cevap verme böylece kendine olan özgüvenini sıfıra indir.
3- hayal kurduğu zamanları, dersine engel olduğu gerekçesiyle kötüle, hayal kurmanın boş iş olduğunu söyle. böylece hayalleriyle beraber ilerdeki hedeflerini de, amaçlarını da elinden al.
halbuki bazı ülkelerde okullarda düşünme saatleri olup, hayal kurmanın çocuklarda amaç edinmesine yardımcı olması sağlanmakta.
4- her istediğini yaparak açgözlü olmasına sebep ol. büyüdükçe hayatın istediği halde kendisine vermediği şeylerden ötürü hayattan vazgeçmesine sebep ol.
5- çocuk olduğundan dolayı birey olarak görmeyip sorumluluk vermeyerek özgüvenini kaybetmesine neden olmak.
