beyler artık yazlnızlık bağımlısıyım kabul ediyorum.
sevgililik kavramına özensem de hayatımı biriyle paylaşma fikri aklıma geldiği anda bunu göze alamıyorum.
utangaç bir bünyem var, üstüne biraz üşengeçlik, biraz da pasaklılık eklenince, hatta eser miktarda tembelliği de atlamayalım, ben birini hayatıma almayı gözüme kestiremiyorum
hiçbir şey eskisi olmayacakmış gibi geliyor. rahatım bozulursa diye korkuyor ve tekrar çok özensem de sevgili olayını rafa kaldırıyorum.
