Yıl 1997 efendim. Kazım karabekir eğitim fakültesi türkçe öğretmenliği 3. Sınıf öğrencisiyim. Yine sınıftan 2 arkadaşla 2 +1 bir evde kalıyoruz. Çok da evde kalan yok o dönem çevremizde. Birçok öğrenci yurt parasını vermekte bile zorlanıyor. Hoş biz de o zamanın hevesiyle çıkmışız çok zengin olduğumuzdan değil eve ama evde menemen ve makarnadan başka bir şey pişmiyor. Evde sözde 3 kişiyiz ama ben hiçbir akşam 3 kişi kaldığımızı hatırlamıyorum. Hep eş, dost, arkadaş geliyor. Yine böyle bir akşam, hatırladığım kadarıyla 5 kişiydik. Saat 7 8 arası. Sohbet muhabbet derken sigaramız bitti. Benle bir arkadaş sigara almak için dışarı çıktık biraz da hava alalım dedik eve dönmemiz bir yarım saat sürdü. Eve bir geldik kapı ayakkabı dolu. Alışkınız tabi ama gelmiştir birileri diyoruz. Ulan bie girdik içeri de sakallı sarıklı cübbeli adamlar sayamadım o kadar çoktular. Büyuk bir sac getirmişler mutfakta kavurma pişiyor. Ortada bir ayran kutusu. O kadar kalabalıktı ki ev kimseyle tanışmadık siz kimsiniz de diyemedik hengameye karıştık gittik. O kutu akranlarda kaç ayran var bilmiyorum ama hepimiz bir tane içtik ayranlar bitti evin kalabalığını burdan anlayın. Neyse efendim biz hiçbir şey olmamış gibi yedik içtik bunlar gittiler. Ben dedim sonra bunlar kimdi. Arkadaşın cevabı şu kardeşim beni biri aradı numarası kayıtlı değildi. Açtım işte müsait misin arkadaşlarla geliyorum yemek yiyelim dedi. Ben de biri t*sak geçiyor sandım he he gelin dedim geldiler. O gün anladım ki öğrenci evinde kalacaksanız ev arkadaşlarınız yabani birileri olmalı yoksa olmuyor.
