işte bu yüzden insan kendini avutacak belli inançlar edinmeli. sonuçta hayatını anlamlı kılacak şeyleri sen var olana indirgersen o var olan bir gün yok olacağını bildiğinde yaşamak sana boş görünecektir. bu da stres yapacaktır. o yüzden daha varlığı indirgenemeyen senden ayrı ve güçlü şeylere inanmak lazım. bu insanın mental dengesi için gereklidir ve insanlar evrimsel süreçte sürekli bir şeylere inanarak kendilerini dengelemiştir.
bu da bir örnek olabilir sonuçta sonrası var olsun veya olması bu önemli değil ancak yaşarken kendini rahatlatmak için belli şeylere inanman lazım ancak bu şeyler senin gibi dünyevi, salt maddeye indirgenebilen şeyler olmamalı olursa onların da senin gibi yok olacağına inanırsın ve bu da seni üzer.
düşün yani bir şeye inanmamayı örnekleyelim. sen tahtaya bir şeyler yazıyorsun ve o yazdığın şeyin aslında hiç var olmayacağını biliyorsun hatta yazını tamamlamadan da ölüyorsun. ne bütünsel bir cümle kalıyor, ne de senin o yazıyı yazdığını bilen ne de sen. bu derin bir duygu evet.
gidip birazcık meditasyon yapıp mental dengemi yerine oturtacağım çünkü bunları düşününce benim dengem kayıyor.
