günümüzün en büyük sıkıntılarından biri ahlak bozulmasıdır ki son zamanlarda da en çok şikayet edilen şeylerin başında gelmektedir. peki bunu düzeltmek için ne yapabiliriz, milletin yaptıklarına mı takılmalı yoksa ilk önce sorunu kendimizde mi aramalıyız?
alt nesillerimiz olan çocuklarımız, kardeşlerimiz, kuzenlerimiz yiğenlerimiz. ilk önce bu halkaya olması gerekenleri anlatmalıyız fakat kimimizin iş yoğunluğu, kimimizin boş vermişliği yüzünden gerçekten artık ahlak kavramı eski anlamını yitiriyor. insanlar çocuklarıyla uğraşıp zaman geçirmek yerine ellerine telefon, tablet tarzı teknolojik aletleri vererek " aman sesini çıkarmasında bir köşede otursun" modunda ya da ev hanımlarımız " elimin altında dolanmasında sokakta ne yaparsa yapsın" umursamazlığında. hal böyle olunca çocuklar neyi görse onu örnek alır hale geliyor. bu da yetmezmiş gibi çocukta bir kusur görüldüğünde ölçülüp tartılmadan suç çocuğun kendisine atılıyor.
konuyu dağıtmadan bireysel ahlak kavramının bozulmasından şikayetçi olacak isek işe milleti eleştirmeye başlamaktansa kendimizi eleştirerek başlatmalıyız.
