Akşamın 11 inde çıktım işten bugün
Ellerim cebimde yerdeki zikzakları izleye izleye yürürken.
Geldi işte aklıma bir şeyler,gitmeyiverdi ayaklarım yürümediler ihanet edercesine.
Oturdum kaldırım taşına be abi...
Hüngür hüngür ağladım.
Utandı adamlığım..
Utandı kitaplarım...
Utandı karşımda duran meyhane.
Ha bir de koydum başımı kendi dizlerime ki kimse görmesin diye ağladımı komik işte...
sanırım teselli etmek için birkaç kişi sarıldı sırtımı sıvazladı...
sonrası yok...
Sonrası yok..
Hiç yok...
...
...
