bir gün starbucks'un önünden geçiyordum. iki adım attım ama bende bir gariplik var, ayağım taşa takıldı küfür edeceğim bir türlü edemiyorum. ağzımdan sadece "ah lanet olsun nasılda takıldım şu tuhaf taşa" gibi bir cümle çıkıyor. o an fark ettim ki sadece gitmek değil önünden geçmek bile elitleştiriyor insanı. neyse ki hostanın önüne gelince bastım küfrü.
