Psikolojik mi değil mi ben karar veremem. öyle olduğu kesin de ruhsal durum analizi yapmaya ehil değilim baştan belirteyim. hayatında yıpratıcı bir travma ( hehehe travma zaten yıpratıcı olur ama olsun) yaşamış olan( ben de dahil) ilk dönemlerde kendisini hırpalar. iğneli fıçıya döner zihin, kaybetmenin verdiği hıncı törpülemeye çalışmak mı denir buna bilemem. bir boka yaramaz ayrı konu. ikinci aşama başkalarını o iğneli fıçıya sokmaktır bundan sadistçe bir zevk aldıysanız suçlamayın kendinizi. üçüncüsü dördüncüsü de vardır bu aşamaların ama uzatmaya gerek yok. hepsi bitti geçti, flashback ( ingilizce biliyorum yakıstı ama) olmasın. şimdi dımdızlak kaldınız işte. herkes dağıldı, kendi hayatınız bekliyor sabırsızlanmış, küfür ede ede normal günler poşeti geçer kafaya. e o normal günlerde normal insanlar gibi, acı çekersiniz, ama her acıda ben neler yaşadım bu ne ki deyip eski yaranızı kanatırsınız, özellikle de aşk acısıysa bu yeni tanıstığınız zürriyetsiz acı.o büyük dağları aşıp gelen halen de dimdik boktan hayatına devam eden sizi, bir aşk acısı mı yıkacak pehh, uzat tırnaklarını deş eski kaybedişi. ona sığın. dur dur yapma, o kaybediş bir yaraysa kanattıkça derinleşecek, o iğneli fıçıdan çıkamayacaksın bir daha, sen ölüme ağladığına sanarken, aşkına ağlayacaksın, hem kendini hem de yitirdiğini kandıracaksın, bırak rahat uyusun.
