doğada kendinin yetersizliğinin farkında olarak yaşayan tek canlı insandır. hayvanlardaki organik ego, içgüdülerini tatmine yönelik yeterli bir egodur. fakat insani ego; içgüdülerinin tatminini taşıyacak yeterlilikte olmadığı içindir ki libido kendi egosuna yeterince yatırım yap(a)maz ve çok erken yaşlardan itibaren arzularını tatmine yönelik nesnelere yönelir. fakat böyle bir tatmin sözkonusu değildir elbette. insanın bu daimi ötekine bağımlı olarak yaşaması ontolojik hakikatidir.
bu durum için; yani bu eksiklik ve bağımlılıktan doğan ızdırabı dindirmeye yönelik olarak, egosuna yetkinlik kazandırmak ve/veya arzularını bir takım nesneler aracılığıyla tatmin etmek iki kaçınılmaz çözüm yolu olarak düşünülebilir. (omnipotent/potent) işte narsizm egoya yetkinlik kazandırmaksızın salt arzu ve isteklerin tatminine yönelik nafile ve umutsuz patolojik bir durumun ifadesidir. başka bir deyişle yetkin olmayan bir egonun idealize edilmesi durumudur.
enteresandır; freud ve çağdaşları zamanında en sık görülen psikolojik rahatsızlık obsesif konvülsif bozuklukken içinde bulunduğumuz dönemlerde narsistik kişiliklerdir. bu tamamen içinde bulunduğumuz toplumların kültürel yapısının farklılığıyla ilgilidir. kapitalizm öncesi toplumlarda arzu bastırılırken, kapitalist toplumlarda bilakis kışkırtılmaktadır. kişi arzusunu metalaştırdığı ölçüde sisteme dahildir, ve sistemdeki işlevi ölçüsünde vardır. birey var olabilmek, bir kimlik kazanabilmek adına, henüz kendisininde yeni öğrendiği, arzusuna karşılık gelen o arabayı, evi, telefonu veya o çantayı kullanmak zorundadır.
velhasılıkelam her toplum ve çağ kendi psikolojik rahatsızlıklarını kendi oluşturmaktadır ve narsizm de daha ziyade bizim çağımızın ve toplumlarımızın eseridir efendim.
