pinochet her gittiği yerde halkın sevgisiyle karşılaşıyor.
millet onu görünce ayılıp bayılıyor, sevgi gösterisinde bulunuyor, çiçekler veriyor falan.
offf halk bir mutlu bir mutlu ki sormayın.
tabi pinochet de durumdan memnun.
ama içine bir kurt düşüyor, "ulan bu halk acaba beni gerçekten seviyor mu yoksa numaradan mı sevgi gösterisinde bulunuyorlar" diye düşünüyor.
ve kılık değiştirerek gizlice bir halk sinemasına gidiyor.
koltuğa oturuyor, kimse onu tanımıyor.
derken film başlıyor.
filmin bir sahnesinde pinochet görünüyor, pinochet görünür görünmez sinema salonundaki herkes ayağa kalkıp alkışlamaya başlıyor ve pinochet lehine tezahuratlar falan yapılıyor.
tabi bu durum pinochet'in hoşuna gidiyor, tam da "ulan bu millet beni gerçekten seviyor" diye düşünürken arkadan bir adam pinochet'i dürtüp uyarıyor;
"kalk birader, oturma, sen de alkışla, her taraf sivil polis dolu bu orospu çocuğu için kendini astırmaya değmez..."
