nedense insanların birbirleriyle kavga ettikleri an çok komiğime gidiyor. içlerinde sakladıkları, biriktirdikleri şeylerin ne kadar temelsiz olduğunu, ne kadar basit olduğunu görmek üzüyor. ama işin içinde gereksiz erkeklik, ego, dikkat çekme gibi şeyler olunca gerçekten komik oluyor insanlar. bütün bunların temellerini oluşturan davranışları incelemek çok hoşuma gidiyor. mesela gereksiz yere yalan söyleyen insanların geçmişlerini tahmin etmeye çalışıyorum hep. toplumda yarattığımız onaylanma dürtüsü mü çok mükemmelliyetçi acaba, yoksa bazı aileler çocuklarına gerçekten rol yapmayı mı dayatıyor; bunun alışkanlığı mı bu? bilmiyorum. ancak bütün bunlara dışarıdan baktığım zaman yüklenen o gereksiz anlamlar o kadar göze çarpıyor ki. kelimelere, vücutlara, kıyafetlere o kadar çok anlam yükleniyor ki; yükleyen için o anlamlar duvar gibi oluyor. kendi hapishanesini böyle böyle kendi yaratıyor insanlar.
