Dedemin cenazesiydi. Hem dedemin bana oldum olasi bir yabanci gibi olmasindan hem de hic bir zaman baskalarinin önünde kolay kolay aglayamadigimdan, o gün de aglamadim. Üzgünlük vardi tabi ama aglayacak kadar degil. Sonra babama gözüm takildi. Simdiye kadar hic agladigina sahit olmadigim babama. Ve o saaten sonra ben de hüngür hüngür aglamaya basladim. Herkes dedem icin agladigimi saniyordu. Oysa babami aglarken gördügüm icin mahvolmustum. Cok koyuyor babayi aglarken görmek, öyle böyle degil.
