Evet birkaç aydır depresyondayım. Hiçbir yer evim değilmiş gibi sürekli geziyorum. insanlarda keyfime geziyorum sanıyor. Halbu ki evim yok. Gerçekten, normal aile evimde ki yatağım bile benim değil artık. Annem ve babam bi üniversite öğrencisi baya zor duruma düşünce gel bizimle yaşa demiş. Eve gidince muhtemelen annemle uyurum, kızında huzurunu bozmam. Sonra yine okula gideceğim ama lisans öğrencisi değilim. Şuan neyin doğru neyin yanlış olduğunu gerçekten bilmiyorum.
