eğer bahsi edilen kişi her yemeği en az evin hanımı kadar güzel yapan, biraz iştahlı ve sırf tembel olduğundan mutfağa girmeyen bir baba ise durum çok daha vahimdir. evin hanımı birkaç günlüğüne üniversitede okuyan oğlunun yanına gimiştir ve baba ile kız evde başbaşa kalmıştır. birkaç saat sonra her ikisi de acıkır ve olaylar gelişir.
- baba şimdi ben pek yemek yapmayı bilmem ama elimden gelen bir iki şey var. akşama bizi idare eder, hem dışarıdan yemeyelim çok yağlı oluyor.
+ çekil sen mutfaktan ben yapıcam yemeği.
- hı?!?!
( aradan yarım saat geçer)
- baba ne yapıyorsun ya annem salça katmıyor ki o yemeğe?
+ sus sen işine bak. biliyorum annen salça katmıyor, ben istiyorum o mübarek kadın katmıyor. şimdi özgürüm istediğimi katarım, işime karışma!
- tamam baba ya ne kızıyorsun.
+ hiç acındırma kendini, yemezler. koş çabuk tereyağı getir.
- yuh baba ya sıvı yağ kattık bir de tereyağı mı katacağız?
+ bak kızım ya sus ve dediklerimi yap ya da çık mutfaktan başımı şişirme.
- peki baba. (tereyağı getirilir) yeter mi bu kadar?
+ az daha ekle. ****
