yalnızım, sevgilim de yok bu yüzden daha da yalnızım. ellerim ceplerimde sokağı arşınlamaktan başka yapacak bir işim yok, sinema salonunun önünden geçerken filmlere takıldı gözüm, "memento ne olaki" diye geçirdim içimden hayatımın en büyük travmasını yaşayacağımı nerden bilebilirdim ki? bir bilet dedim kasadaki dünyalar tatlısı kıza, ya da bana öyle gelmişti o yanlızlık zamanlarımda. neyse girdim içeri reklamdı felandı derken film başladı o da neyin nesi! film sondan başlamıştı, ne halt edeceğimi düşünürken film arası verdiler, dışarı çıktım, bekleşenlerden bir sigara dilenip bir ileri bir geri derken 3-4 çekişte tüketmişim sigarayı. ama bir bok gelmiyordu aklıma tekrar o karanlık izbe yere girip filmin başlamasını bekledim, ızdırap gibi geçiyordu süre. tahmin etmem gerekenleri izliyordum, tahmin edeceğim zamanlar hep sonradan geliyordu. film bittiğinde kendimi sokağa attım, uzun bir süre kafamı kaldırmadan yürüdüm, insan daha boktan bir gece geçirebilirmiydi, geçirmiştim işte.
