güzel soru. başarıyor muyum bilmem ama en azından çabalıyorum.
ben de dempatik gibi yazcam kıskandım.
- artık sadece tahammül ettiğim, sürekli alttan alarak hayatımda tuttuğum insanlara kapıyı gösteriyorum. çünkü onlar yerine bahaneler üretmekle hiç bir şey kazanmadığımı anladım.
- hem kavgayı sevmediğimden, hem herkesle kavga edilemeyeceğini düşündüğümden susmayı tercih ederdim. fakat insanlar tevazuyu, iyi niyeti gerçek sanıp sizi hırpalayabileceklerini sanıyorlar. bunun böyle olmadığını onlara gösteriyorum. uzatmamak kaydıyla cevap veriyorum.
- çocukları seyrediyorum. onların saflığı, temizliği bana umut veriyor, arınmamı sağlıyor.
- daha çok okuyorum. kitaplar olmasa bu hayata katlanmak mümkün değil. ayrıca başka hayatlara yolculuk şahane bir şey.
- daha az sinirlenmeye, bakmamaya, görmemeye çalışıyorum. çünkü ruhum yaralanınca tedavisi zor oluyor.
- yemek yapıyorum. mutfak benim oyun alanım. biraz mecburiyete dönüştü ama yine de rahatlatıyor.
- iyi insanlarla konuşuyorum. kötülere şartsız sırtımı dönüyorum. bu çok kötü ama artık daha az bağışlıyorum.
çabalıyorum sadece çabalıyorum.
edit: şöyle dönüp okudum da kendimi korumak için baya baya duvar örmüşüm. teşekkürler hayat.
