küçüklüğümden beri öpülmekten, mıncıklanmaktan (diğer bir deyişle makas alınmasından) hoşlanmam ama sarılmanın yeri bende başkadır. sanki bir sürü insan bir araya gelip 'onlarca cümleyi söylemek çok uzun biz buna bir kestirme hareket bulalım. hazır iki kolumuz var. ne yapabiliriz bunlarla? sarılalım en iyisi biz birbirimize' demişler gibi. daha huzur veren bir iletişim biçimi inanın aklıma gelmiyor. bir hareket düşünün ki ilan-ı aşk etmekten, teşekkür etmeye, 'şevkat istiyorum'dan, 'korkuyorum' kadar her türlü anlama gelsin, her ortama uysun. işte bu yüzden ben yakın bulduğum herkese sarılırım. mutlu ediyor bu beni. sarıldığım şey yastığım olsa bile ^.^
