beni ve sevgimi çöp poşeti gibi kullanıp attığın için çok teşekkür ederim. bir yerde de insanın gözü açılması gerekiyormuş. o şekilde ya da bu şekilde o göz açılacak şart yani. kimisi zarar göre göre gözünü açar kimisi kılına zarar gelmeden gözünü açar. ama sonunda açar. bu yüzden yanındaki insanlarda gerçek yüzünü gördüğünde ve yüzüne tükürdüklerinde kapım eskisi gibi sana açık değil. kendine başka sığınacak gölge, yaslanacak bir duvar bulman gerekecek. sonra yalnız kaldığında düşüneceksin (yalnız kalacağına hiç ihtimal vermiyorum ama bir ihtimal yani) kimleri üzdüm kimleri kırdım ben diyeceksin ama iş işten çoktan geçmiş olacak kimseyi onaramayacaksın. hele kendini hiç. şimdi eksiklerini nasıl tamamlarsın bilmiyorum ama kolay gelsin.
