içimde tarifi imkansız bir kırgınlık vardı. Beni bırakışı, başkasını sevmesi, evden ayrılması anlatılabilir gibi değildi. Cüzdanımda bir resmî vardı her gün bakardım, öperdim. Onu öylesine özlerken onun başkasının kolunda nefes aldığını düşündükçe kahrolurdum. Hayatın her zerresi bana manasız gelirdi. Ölmeyi isteyip ölememek gibi bir acı.
