eskiden en sevdiğim insanlardan biriydi uğur dündar. arena'da onu büyük bir hayranlıkla izler, güvenilirliğini, samimiyetini ve karizmasını tartışmazdım. daha sonra uğur dündar fenerbahçe yöneticisi oldu. bir galatasaraylı olarak çok üzülmüştüm. düşünün, öyle severdim. ama yine de kabullenmiştim fenerbahçeli yönetici uğur dündar'ı. (burada bir ek yapmalıyım fenerbahçeli uğur dündar problem değildir bir galatasaraylı için, fenerbahçeli yönetici çok antipatiktir ve problemdir galatasaraylı için) sonra ali kırca, (o da güvenilir adamdı peh peh) bir ana haber bülteninde "atatürk üç büyüklerden hangi takımı tutuyordu?" konulu bir tartışma açmıştı (tartışmaya bak anasını satiyim). reha muhtarbeşiktaş'ı, ali kırcagalatasaray'ı ve malumunuz uğur dündar da fenerbahçe'yi temsil ediyordu. ve orada uğur dündar ve reha muhtar öyle seviyesiz bir tartışmaya giriştiler ki ali kırca zor ayırdı onları. uğur dündar sanki atatürk'ün yaveri gibi kendinden emin olayları anlatıyor, reha muhtar ise her zamanki yaptığını yapıyor, hiçbir şey bilmeden çok şey söylüyordu. ve tartışma, gözlerini takım aşkı bürümüş iki fanatik kavgasına dönüştü. işte uğur dündar o gün gözümde her şeyini kaybetmişti. gözümde çabuk sinirlenen, emin olmaması gereken konularda emin(güvenilirliği bu tavrıyla kaybetti) ve dostum dediği insanlarla takımı için canlı yayın olmasa sopalı kavgaya girecek (samimiyetini de böyle yitirdi) bir adam haline dönüştü. daha sonra gittikçe iktidar yalakası olmaya başladı, şaşırmadım. samimiyetten uzak şen ve sağlıklı kahkahalar atmaya başladı, şaşırmadım ve şimdi internetten asparagas gibi gözükse de yumruk atmış olma ihtimaline şaşırmıyorum. çünkü güvenilir, rahatlatıcı görüntüsünün altında çok pis şeyler seziyorum maalesef. belki her zaman aynıydı uğur dündar. ama benim gözümde metamorfoz geçiren bir insan oldu.
