Ahmet Muhtar Ataman diye bir adamın ölümsüz eseri geldi aklıma... bir tür marş var. ilk yada orta öğretimde muhtemeldir ki söylemiş yada duymuşsunuzdur.
Söz yazarı Behçet Kemal Çağlar... Elbette! Ya kim olacaktı, Adolf Hitler mi?
Marşı hatırlayacaksınız, şöyle gidiyor:
"Adımız andımızdır, yoluna can koyarız.
Türk olmayı en büyük şeref,
En büyük şeref ve şan sayarız.
Türk'üz, Türk'üz dedikçe kalbimiz almakta hız,
Türk olmayı en büyük şeref,
En büyük şeref ve şan sayarız."
Ver bunu aslında meral hanım'a, parti mitinglerinde çaldırsın. (O partinin adı belli değil hala değil mi?)
neyse... düşüncem şu, biz Türk olmayı en büyük şeref ve şan saymaktansa, hangi milletten olursan ol, "insan olmanın, adam olmanın" çok, hem de çok daha önemli olduğunu düşünüyorum. Neticede kimse kimseye, doğmadan önce, hangi millete mensup olarak dünyaya gelmek istediğini sormuyor değil mi?
yoksa türk olmak otel odasında ki mini barın içinde ki suyu içtikten sonra çeşmeden tekrar doldurup yerine mi koymaktır?
yoksa yalnızca bu ülke sınırları içinde mi gurur duyulasıdır?
bence dünya'da türk olmak zordur zor olmasına da türkiye'de daha da zordur...
