gözlerim açık ama görmüyormuş gibi hissediyorum. gün sonunda hatırlayabildiğim çok az şey oluyor. yıllarca aynı yoldan geçip hiç şöyle bir etrafıma bakmamışım, hatta kendime bile bakmamışım. eski fotoğraflarıma eski yazılarıma denk geliyorum arada. iki dakika zamanı durdurup aynada nasıl göründüğüme, o an nerede olduğuma, ne yaptığıma, ne yapmak istediğime, önümdeki yollara bakmamışım, bunlar hakkında düşünmemişim. her şey ortada, gözümün önündeymiş, herkesin gördüğünü görememişim. sevdiğim insanların yüzüne bakmamışım. bir zamanlar yan yana olduğumuzu biliyorum, neler yaptığımızı hatırlıyorum ama konuşurken, gülerkenki yüzünü hatırlayamıyorum, pencere kenarında sigara içişini hatırlayamıyorum.
