Hayattan bitap düşen bünyeler, psikolojik savaşa girdiğinde yanında olması istediği kardeşlerine, ailesine ihtiyacı oluyor.
Hayat maalesef yemek yiyip, Banyo yapmana ardından çok geçmeden uyumana müsade ediyor.
Bu kısır döngü devam ederken; vakit ayıramadığın arkadaşlar, telefonu meşgule atıp dönmeyi unuttuğun kuzenler, ilgisiz kaldığın sevgili, okuyamayı yarım bıraktığın kitaplar hepsi birer birer uzaklaşıyor. Sonra adı yorgunluk konulan bahaneler..
Ama işin özü Tv karşısında Meyve soyulan aile ortamlarını özlüyor insan.
