Hüzünlü yazar. Çok gezmiştir, Rusya'yı, ukrayna'yı, dağları ovaları bozkırları yalın ayak gezmiştir. Aç karnına hem yazıp hem gezmiştir. Öykülerinde iç parçalayıcı bir melankoli ve gerçekçilik vardır. Fakirlik açlık, yalnızlık, serserilik, bosvermislik... Aşık Mahzuni Şerif türküleri gibidir eserleri. Çarpar, gerçeği suratiniza çarpar.
" Toplum! işte en çok nefret ettiğim şey! O, durmadan benliğimizin verebileceğinden fazlasını istiyor bizden. Ama kendimizi doğru dürüst yetiştirebilmek için gerekli şartları hazırlamıyor. Önümüze engeller koyuyor.."
