bir hikaye nakledilir;
imanı kuvvetli bir imam, nuh tufanı sırasında gemiden teklif almış olmasına rağmen, ne yapacağını bilemez halde suyun ortasına atmış kendini.
yanından bir kayık geçince telaşla, can havliyle acı durumun farkına varıp allah' a sığınmış;
- yarab, beni kurtar. diye yakınmış.
o sırada yanından bir kayık geçerken, içindeki yolcu el uzatmış imama;
- atla gel çabuk, gemiye gidiyoruz.
imam;
- olmaz, demiş. allah' ım kurtaracak beni.
imam tüm imanıyla tekrar açmış kollarını semaya;
- yarab! kurtar beni, sana sığındım!
yanından bir kayık daha geçmiş imamın. davet etmişler, yok demiş.
ve imam boğulmuş.
öldüğünün farkına varınca, allah' a sitemle seslenmiş;
- ey allah' ım. bunca senedir senin yolundan gittim. neden duamı sonuçsuz bıraktın?
+ defalarca yanından kayık geçirdim ya, neden binmedin? demiş allah.
uzun lafın kısası, aklını kullanmayıp da allah' a ve kadere bok atanların hali çok acıklı bu dünyada.
