sağ kesimden gelen ailelerin okuyup komünist oldu telaşına kapılmasına sebep olan durumdur. lisede insanlara ve düşüncelere saygılı, sıradan bir türk milliyetçisiyken üniversitede okuduğum dönemin çözüm süreci denen zırvaya denk gelmesi, üniversitelerde zirve yapan pkk seviciliği ve milliyetçi olmanın suç sayıldığı bir dönem yaşamam nedeniyle zamanla koyu bir türkçü oldum. akpartiye en koyu muhalefeti yaptım. akpartili akrabalarım tarafından dinsiz komünist olarak görüldüm. mhpnin muhalefet olamamasına muhalefet ettim. ülkücü düşmanı, bahçeli düşmanı diye adım çıktı. chpnin atatürkle alakası olmadığı halde hdp ile birlikte prim yapmasına isyan ettim bu oğlanın da ne istediği belli değil dediler. hdpye ana avrat küfür edince herkesle ortak noktada buluşsak da insanlar bu ülkede türkçülüğü anlayamadığını düşünüyorum. mesela timuru, yıldırım bayezid'i yendi diye sevmemek, şah ismail'e yavuzla savaştı diye sahip çıkamamak, arakan'a filistin'e suriye'ye gözyaşı dökerken uygur türklerine, türkmendağı'na, hocalı'ya gereken duygusal bağı kuramamak beni diğer milliyetçilerden ayrı tuttu. ben bunları savunduğum için kafatasçı, faşist ilan edilsem de bu ülkede böyle bir siyasi aptallık seviyesinde türkçü olabilmek başlıbaşına gurur duyulacak bir başarıdır.
