sporcular daha iyi değerlendirirler belki ama bana kalırsa spor ve mücadeleyle ilgili yapılmış en iyi filmler arasına girmiştir. kurgu olmayıp gerçeklerden yola çıkması ayaklarını daha sağlam basan bir filme yol açmış.
çoğu hint filminde olduğu gibi yine görselliği ve müzikleriyle dikkat çekiyor ama oyunculuklar bunların önüne geçmiş. bu bağlamda aamir khana diyecek bir şey bulamıyorum zaten kendini ispatlamış biri. rolü için çok iyi hazırlanmış. fiziksel değişimi göz alıcı. kızlara ise fena; hem küçüklüklerini oynayanlara hem de yetişkin şampiyonları canlandıranlara hayran kaldım. sahneler hiç filmmiş gibi durmuyor. gerçek hayatlarında sporcularsa çok iyi oynamışlar; yok değillerse de antrenmanlarla çok iyi hazırlanmışlar. şapka çıkarıyorum.
hikayenin ilerleyişi ve işlenişi iyi kurgulanmış. 2:41 lik süresiyle uzun sayılabilecek bir film olmasına karşın sıkılmadım.
hint kültüründe ve geri kalmış ülkelere has engeller ülkemizdeki bir çok sorunla paralellik gösteriyor. önemli kurumlardaki liyakatsiz idareciler meselesi örneğin.
imkansızlıklara rağmen mücadeleyi, en büyük rakibin kişinin kendi direncini olduğu ve onu yenebilmek gerektiği, sporun kadını-erkeği olmayacağı, disiplin, mücadele ve inancın elbet başarıyı getireceği gibi bir çok alt metin bulabilirsiniz filmde.
izledikten sonra kendi sporcularımız ve başarılarını düşündüm ve bizde nenden bu tarz bir film çıkmıyor dedim. hikayeyse hikaye, malzemeyse malzeme, oyuncu istersen gırla. spor ve sporcu kültürüne aşina ve gişede elinde patlamasını göze alabilecek manyak bir yönetmene ve yapımcıya ihtiyacımız var galiba.
