hayatın amacı olmazdı. şayet inançsız biri olsaydım, hayata tutunmak için ne bir sebep görürdüm ne de gereklilik.
herhangi bir dine inanç, insanı ayakta tutar; eğer o dinin gereklerini saptırmadan, layığıyla yerine getiriyorsa kişi, dünya çok daha güzel ve anlamlı olabilir. tıpkı bir dala tutunmak gibi, yaşama da tutunmayı sağlaması bir mucize bence.
ayrıca herkes inandığı dinin gereklerine olduğu gibi uysa dünyaya barış hakim olurdu. kötü olan din değil, kişilerin onu çıkarlarına göre kullanıp sonra da dininin arkasına sığınmasıdır.
