engelliyim ben,eksiğim olmadım hamım.
yalın ayak bir yarımım.
hiç bir şey yapmak istemiyorum. kitap kapaklarıyla yüzümü örtüyorum. akşamın bayatlığında yaşıyorum. odamdaki sessizlik ise; ayaklarıma dolanıyor. yatağıma uzanmaya bile üşeniyorum,arkama yaslanıyorum. odamı keşfe çıkıyorum gözlerimle. beni oyalayabilecek bir şeyler bakınıyorum. aklımın oyunlarına eşlik ediyorum, kelime oyunlarıyla dilimi uyandırıyorum.
ölü hücrelerle kaplanmış yaşamları düşünüyorum sonra. ben ise; tüm rüzgarları dışarıda bırakmışım. sığ hayatlarda yüzenlerin zorluğunu hayal ettim biraz. çırpındıkça çakıllardan yırtılan ayakları. tiksinirsin yosundan, içinde bulunduğun durumu anlamaz mı beynin, uyuşmuştur belki. dedim ya engelliyim ben tutmaz beynim.
