bugün Kadıköy'de dolaşırken bir abi gördüm . meydanın ortasında hüngür hüngür ağlıyordu . dışardan bakıldığında emekçi , işçi olduğu her halinden belli oluyordu ki , bu sefer abimizin canı çok feci yanmıştı , belliydi . bağıra bağıra "namussuzlar , alçaklar , şerefsizler , pis insanlar , Allah belanızı versin , sizi Allah'a havale ediyorum" gibi sözleri bağıra bağıra ve hüngür hüngür ağlayarak söylüyordu . Etrafta ki insanlara baktığımda ise gördüğüm manzara berbattı . adama dilenciymiş gibi bakanlar mı dersin , gülenler mi dersin .. ben bu kadar ruhsuz olamadım . gittim tuttum kolundan abimizin. oturdum bir banka sakinleştirdim . anlatmaya başladı . oğlu ve karısını bundan 4 ay önce trafik kazasında kaybetmiş . o günden sonra hiç dönmemiş şansı . işten kovulmuş , ve çeşitli inanması insanlık için zor olan şeyler . sordum abiye , şimdi neden böylesin diye . nedenmiş biliyor musunuz ? sokakta simit sattığı içinmiş . bu amına koduğumun memleketinde adabıyla işini yapana neden bu kadar engel olunuyor lan ? bu afedersiniz ama oruspu çocuğu zabıtalar neden kendilerine para koklatmayanı yaşatmıyorlar . her neyse , demem şu ki . abimizin dediği gibi , yazıklar olsun bize , hepimize yazıklar olsun . böyle insanlık olmaz olsun , o adama orda gülenler , dalga geçenler hepsi bir gün aynı duruma düşsün . nasıl bu kadar ruhsuz olduk ? nasıl böyle acımasız olduk ? nasıl bu kadar umursamaz olduk ? olmayalım arkadaşlar , olmayalım . içimizde az biraz insaniyet kalmış onu da harcamayalım , insanları ve kendimizi heba etmeyelim . yazıktır , günahtır..
