belki hiç girip okumayacaksın bunları, belki de okuyacaksın asla bilemeyeceğim. zaten bu benim son entryim olacak.
artık sana sevgiden çok nefret besliyorum gibi hissediyorum. devletin verdiği 20 günlük izni, sen zorla dahil olmadın tabi bu plana eyvallah, seninle birlikte olacağım diye kelimenin tam manasıyla piç ettim. pişman mıyım ? -değilim. hiç yoktan, iyi olduğumuz günlerde, çanakkaleyi sevdiğim insanla gezdim.
sana olan sevgimin bazen inandırıcı gelmediğinden falan bahsettin. aramızda yaşanan olayları kronolojik sırayla düşünürsen, yaşananların ve sana beslediğim duygularımın fazlasıyla inandırıcı geleceğini bilmeliydin. abi ben senin için, tabi bunu da sen istemedin ama, kalktım istanbul'a geldim, uykusuz kaldım, bitap düştüm aldım seni samsun'a geldim be. belki de o an kendimi düşündüm. ulan dedim kendi kendime en azından yanımda olur, siktir et yorgunluğu falan.
sen bu salvoyu bana gnçfest öncesi de yapmıştın. en ufak bir görüşmede kafan karıştı ve bana ters köşe yaptın. hata bende. ısrarla seni istemeye devam ettim. ne ısrar ediyorsun diye kızıyorum şimdi kendi kendime. ne gerek vardı yani.
yola çıktığımızda aklımda hep bir şüphe vardı. ulan ya aynısı tekrar olursa diye. keza oldu. bunu bilmek için alim olmaya gerek yok. bi oflama puflama söz konusuydu evet. o sıralar bana batmıyordu bu durum. sana ne zaman ki o mesaj geldi sen bi değiştin eruhlu. ulan gece bir şey dersin diye yarım saat gözünün içine baktım. sen gittin onunla mesajlaştın. sonra telefonla konuştun falan bunları defalarca söylemeye/yazmaya gerek yok. ne çok konuşacak şeyiniz varmış.
ben inanmıştım. ulan sırf karşıma çıkacaksın diye telefonumun galerisine giremiyorum be. reva mıydı bu yaşananlar bana. abi ben şu an kendimi düşünüyorum. senin de duyguların olabilir. senin de inanmışlıkların olabilir. hepsine eyvallah. ama bu saatten sonra sana da, duygularına da, yaşanmışlıklarına da inanmıyorum. beni bir başıma bıraktın gittin. çok sinirliyim sana. belki şu an konuşmaya başlasak normal olarak içim eriyecek yine seni isteyeceğim. bunu yazarken bile seni istedim, yazıklar olsun böyle gurursuzluğa.
sorun şurda başlıyormuş. ben hep kendimi seni mutlu ederim diye düşündüm. ama önemli olan birilerinin mutlu etmesi değil, senin istediğin kişinin seni mutlu etmesi. işte burada işler sarpa sarıyor. ben seni, sen bir başkasını. hayat böyle devam ediyor.
ama bu saatten sonra kimseye iyi davranmayacağım. çünkü hiçbir boka değmiyormuş.
