Tamamen sevgisizlikten, aç gözlülükten, doyumsuzluğumuzdan.. Azıcık hayatımızda var olanlarla mutlu olsak, azıcık varlıklarına şükretsek, o zaman asıl ne kadar da mutlu olduğumuzu anlayacağız. Lakin bundan kaçıyor ısrarla eksiklikleri, bizim olmayanı yada her ne yok ise oraya takılıp kalıyor ve kendimizi mutsuz etmekten deli gibi keyif alıyoruz. Ne için kim için belli değil. Kendimizi mutsuz etmekten başka elimize ne geçiyor hiç bir şey. Peki neden bunun farkında olduğumuz halde hala aynı şeyleri yapmaya devam ediyoruz bilinmezlikler silsilesi.. Bir an önce Silkelenip mutluluk duyduğumuz her şey için bir kez daha gülümsemeliyiz.
