17.
-
Sasirdim kaldim nasil atsam adim;
Gün kasvet gece kasvet.
Bulutlar, sisler içinde bunaldim;
Gök mavisine hasret.
Olmuyor seni düsünmemek Tanrim,
Ummamak senden medet.
Suyun dibine vardi ayaklarim;
Suyun dibinde zulmet.
Kalmadi ümidin soluk ve ciliz
Isiginda bereket.
Ve ölüm, kapimda kisner, sabirsiz
Bir at oldu nihayet,
Cahit Sıtkı Tarancı
