Eskiden sık sık yaptığım insanın kendisiyle baş başa kaldığı güzel anlardır.
Amaçsız dolanırsın sokaklarda, nereye gidiyoruz yol nereye çıkıyor yokuş çok dik nerde oturalım şunu mu zıkkımlansak bunu bu hönkürsek diyen birileri de yoktur huzuru alırsın yanına
Hayatı sorgulayıp çevreyi çok daha iyi gözlemlersin
Ya da girersin bir bara arkalardan oturursun bir yere fonda çalan müziği dinleyip biranı yudumlarsın gözlerin kapalı
Yalnız doğdun yalnız öleceksin alışıyorsun işte.
