ah ne iğrenç şeydir o. evlerden ırak. ateistler diyor ki insan sosyal bir hayvandır; müslümanlar diyor ki insan sosyal olmak zorundadır, yalnızlık allah'a mahsustur. sosyalliğiniz batsın. lanet olsun ona, ve size de.
neymiş bu sosyallik? bireyin diğerleriyle kurduğu kişisel ilişkiler bütünü. ilişkisini s**eyim. durmadan yapmacık tavırlar, kaşlar gözler, yüz ifadeleri, her şeyi yalan ulan bu ilişkilerin, her şeyi baştan aşağı ya-lan!
daha kaç defa içimden gelmeyerek gülümseyeceğim? kaç kere aslında umurumda bile olmayan insanın gözlerinin içine bakıp, hı hı diyip, dinliyor gibi görüneceğim? söyleyin bana daha kaç kez naber iyidir senden ben de iyi gibi sikik ve dünyanın en saçma diyaloğunu yaşayacağım? senli benli olmasına da gerek yok 'nasılsın iyiyim siz nasılsınız ben de iyiyim' de bundan farksız. yaşı başı geçmiş diye saygı duyuyoruz ama aslında saygıyı hiç hak etmeyecek yavşağın önde gideni olan insanlar bunlar. misal yurt müdürüm. misal komşum. misal herhangi bir kurumda rastladığım herhangi bir insan. hiçbirinizle konuşmayı zerre kadar bile istemiyorum. bakın sizi sevmiyorum demiyorum ben sevip sayan bir insanım ama istemiyorum benden uzak olun. isterseniz cehennemin dibine gidin ama benimle iletişime geçmeyin.
ne yazık ki böyle bir şey mümkün değil. insan bir diğer insana muhtaç. işte böyle lanetlemiş tanrı insanı. siz benim gibi olamazsınız demeye getiriyor işi. olamayız zaten yarattığın bu vücuttan hastalık eksik mi oldu ki bunu düşünelim? çocukluktan bu yana ağrı sızı bitti mi?
bir gün çekip gideceğim kendimi dağlara ormanlara falan vuracağım ne bileyim ed stafford gibi into the wild'deki çocuk gibi ya da heidinin dedesi gibi tek başıma uzaklarda yaşayacağım. ölürsem de ne ala.
