hayattayken "ölüm" gibi geliyorsa olsa da kaybettiklerimiz için,
bireysel düşünüldüğünde "hayatta olmak" aslında hayatın en acı gerçeği.
çünkü her an herşeyin değiştiği ama yine de sonunda kendi yatağını bulan bu nehir, relatif döngü içinde kabullenemeyişlerimizle ile boğuyor bizleri.*
