insanların dini tercihlerine, tercih ettikleri dinin gerekliliklerini yerine getirip getirmemesine, maneviyatlarına karışmaya elbette ki cüret etmem. ama öte yandan şöyle düşün güzel kardeşim:
gitmediğinde bir eksikliğini hissetmediğin şeyin, gittiğin zaman tamamlayıcı yanını hissedebiliyorsun.
gitmiyorsun tamam hayat yolunda devam ediyor; ama gidince ve sadece içinden söylediklerini bile duyduğuna inandığın birine derdini anlatıyorsun, rahatlıyorsun. bundan daha güzel bir haz yok, emin olabilirsin. çok yakın arkadaşına bir derdini anlattığında rahatlıyorsun ya onun gibi düşün. ki çok yakın arkadaşının yanında bile çeşitli rollere girebiliyorken, allah'ın karşısında tüm çıplaklığınlasın. seni olduğun gibi, tüm doğru ve yanlışlarınla kabul ediyor. kendini aciz hissetmiyorsun, aksine güç buluyorsun.
dinlerin felsefi yanına girmeyeceğim, çok derin konular. ama dinin felsefesinde de iç huzur ve rahatlama vardır.
