Ailem dışında kimsenin bilmediği saplantım, korkumdur. Artık değil siz öğrenmiş oldunuz.
Küçükken bu takintim yüzünden her ramazan gecesi uyanırdım kaç mahalle ötede olsa bile. Ağladığımı bile hatırlarım.
Bir kere bile perdeyi açıp davulcuya bakmaya cesaret edemedim.
Duyup uyanir uyanmaz ya annemlerin yanina giderdim ya da abimi uyandirirdim.
Evimiz mahallenin sonunda ve davulcu orada 1 2 dk bekler çalardı.
Babamın bir kere artik gelmeyin buraya diye azarladigini bile hatırlarım.
