küçüktüm, her arabaya bindiğimde arka koltuğun ortasına yerleşir, iki koltuk arasından babamın koca arabayı nasıl kontrol ettiğini hayranlıkla izlerdim. her araba solladığımızda bunlar nasıl birbirine çarpmıyor, ya diğer arabayı süren amca birden önümüze çevirirse direksiyonu diye sorardım babama, aynaları var bizim geldiğimizi görüyor ve bize yol veriyor, o yüzden öyle bir şey olmaz gibi şeyler diyerek geçiştirirdi babam da. büyüdüm, geçtiğimiz hafta seyir halinde ilerlerken önümdeki araç aniden sebepsizce önüme kırdı ve küçük çaplı bir kaza yaşadım, "o an" aklıma geldi ve al işte hani bizi görüyordu diyerek kızdım babama.
