edebiyatımızın tamamlanmamış parçalarından biridir. zira bizde her türde hemen hemen eser verilirken trajediye dair bir ilk çalışma yoktur. varsa da ben bilmiyorsam biri beni aydınlatsın lütfen bu konuda. zira trajedi tüm edebi türlerin babasıdır. dynonios adına düzenlenen şarap ve müzik törenlerinden türeyen bir tür olduğu için mi, neden? ayıla bayıla okuduğumuz batı edebiyatının en çok beslendiği kaynaklardan biri olan trajediyi sadece tiyatro sahnesinde 3 birlik kuralından bağımsız bir tür olarak düşünerek edebiyatımızın sınırları dışında tutmanın altında yatan sebepleri merak ediyorum. Sofokles'in elektrası Freud'un doktrinlerine, Asykhlos'un agamemnon'u ya da eumenides'i dünya edebiyatına ilham olurken neden bizim edebiyatımızda sadece çeviriden ibaret bir kitap olarak görülmekte. oysa shakespeare'in hamlet'i görkemli bir trajedidir ve trajedi kahramanı olarak tarihe adını kazımıştır. bizim kahramanımız kim peki? bizim için zaman-mekan- olay örgüsünden bağımsız, bizim için ölüme giden trajedi kahramanımız neden yok? çünkü edebiyatımızdan önce yaşadığımız coğrafyada ve toplumda her şey tek bir türe, yani dramaya sürülüyor. oysa trajedisiz kahramanlıklar ve özgürlükler, egemen güçlerin kandırmacasından başka bir şey değildir. onlara göre trajedi, corneille ve racine'nin kitaplarında yer alan birkaç önemsiz kurmacadan ibarettir. trajedisiz toplum ve edebiyat elbette kendisi için savaşacak ve ölecek kahramanlar yaratamaz. kemikleri yumuşaktır. kırılgandır. çabucak bırakıverir kendini.
