uygundur uçaklarin uçtugu bugün
sonsuz bir karmasanin üstünden
iplere asili çocuk bezlerinin
iplere asili kadin külotlarinin
isçi tulumlarinin
üstünden
ciliz çocuklara havalardan ögütler atarak
ve 60 bin ile 70 bin arasinda bir sayida
ölümler artarak
uygundur
yersiz bir hamaratlik, bir görev duygusu
bir sari lale kadar makbulse
aksamüstü bir kadina sunulan
uygundur uçaklarin uçtugu.
uçsunlar.
çaresizlik degil yenilgi. (sonradan övülecek)
herkesin içinde yürekle bulustugu bir yerdi
ben masami topladim, saatimi kurdum
(tanrim, saatim olmasaydi ne olurdum?)
biraz sevinç ve alacalik
karsiya geçmek için tam 39 yil bekledim
arabalar, otobüsler, bisikletler, beygirler
soluk soluga geçiyorlardi
geçsinler
(domatesler yaslandi elimde)
o zaman sanilir ki bir olumsuzluk aksamini seçtik
birazk kolay sanilan, biraz alimli, biraz parlayan
baktikça içinde siselerin ve kirginliklarin kimildadigi
kislalarin ve karakollarin kimildadigi.
polisin bandosunu alkisladik caddelerde
çiçek falan satin aldik
durduk ve yenilgiden umutlandik
baskalari baska seyleri seçtiler
seçsinler
öyle saniyorum her sey biter
bir dogurgan hücre ve
bir yanlislik daima kalir.
yer, kuru toprak. sonra yeserdik
çarsamba günü sanki her seyimiz tamdi
motorlar sirenler gidip gelisler
koydugunu koydugun yerde buluslar
belki güzel bir takim seyler
ama artik vakit aksamdi.
uygundur uçaklarin uçtugu artik
uçsunlar.
. . . . . . .
geldim. oturmadim. çiçekleri suladim
bir onlar kalsin dedim aksami begendim
-bir günlük yanilmayla evi buldum-
persembe.
bir uzun ses bekledim. oturmadim
berberlerle ve matematikçilerle
uçak homurtulariyla
oturmadim…
sabahi bekledim. cumayi.
